بینش مرکزی این است که همکاری ممکن است یک استراتژی منطقی و و به نفع خود (غرض شخصی)برای کشورهای باشد تا تحت شرایط خاصی دنبال شوند.(Keohane 1984).دو شریک تجاری را در نظر بگیرید. اگر هر دو کشور تعرفه‌های خود را پایین بیاورند، باز هم تجارت خواهندکرد و هر کدام مرفه‌تر خواهند شد، اما هیچ یک از آنها خواستار کاهش موانع نخواهندشد مگر این که مطمئن شود طرف دیگر هم خواهد بود. واقع گرایان تردید دارند که چنین همکاری رامی‌توان در غیاب قدرت اجباری حفظ کرد،زیرا هر دو کشور انگیزه‌هایی
برای گفتن دارند که آنها به سمت تجارت باز وارد می‌شوند، اینکه کالاهای خود را بر روی بازارهای دیگر کشورمی‌ریزند، و به هیچ وجه اجازه واردات نمی‌دهند.
Institutionalists, in contrast, argue that institutions—defined as a set of rules, norms, practices and decision-making procedures that shape expectations—can overcome the uncertainty that undermines co-operation. First, institutions extend the time horizon of interactions, creating an iterated game rather than a single round. Countries agreeing on ad hoc tariffs may indeed benefit from tricking their neighbors in any one round of negotiations. But countries that know they must interact with the same partners repeatedly through an institution will instead have incentives to comply with agreements in the short term so that they might continue to extract the benefits of co-operation in the long termدر مقابل، نهاد گرایی استدلال می‌کنند که موسسات - که به عنوان مجموعه‌ای ازقواعد، هنجارها،عملکردها و
روندهای تصمیم‌گیری تعریف‌شده - می‌توانند بر عدماطمینان که همکاری را تضعیف می‌کند غلبه کنند. اول، موسسات افق زمانی تعاملات رابسط می‌دهند، و یک بازی تکرار را به جای یک دور واحد ایجاد می‌کنند.
کشورهایی کهبر روی تعرفه‌های تک کاره توافق می‌کنند ممکن است از فریب همسایگان خود در هر دوراز
مذاکرات بهره‌مند شوند. اما کشورهایی که می‌دانند آنها باید به طور مکرر از طریقیک موسسه با یکدیگر تعامل داشته باشند به جای آن انگیزه‌هایی برای انطباق باتوافقات در کوتاه‌مدت خواهند داشت به طوری که آنها ممکن است به استخراج مزایایهم‌کاری در موسسات بلند مدت ادامه دهند در نتیجه منفعت شهرت خوب را به کشورهاافزایش دهند؛ آنها همچنین مجازات بیشتری را مرتکب می‌شوند.
Second, Institutionalists argue that institutions increase information about State behaviour. Recall that uncertainty is a significant reason Realists doubt co-operation can be sustained. Institutions collect information about State behaviour and often make judgments of compliance or non-compliance with particular rules. States thus know they will not be ableto ‘get away with it’ if they do not comply with a given rule
دوم ، نهاد گرایان استدلال می‌کند که موسسات ،اطلاعاتی در مورد رفتار دولت را افزایش می‌دهند . به یاد می‌آورید که عدم قطعیت(ابهام آمیز بودن)یک دلیل قابل‌توجه برای شک و تردید است که همکاری می‌تواند پایدار باشد . نهادها ،اطلاعات مربوط به رفتار دولت را جمع‌آوری می‌کنند و اغلب قضاوت درباره انطباق یا عدم انطباق با قوانین خاص را انجام می‌دهند . بنابراین دولت‌ها می‌دانند که اگر با یک قاعده مشخص موافقت نکنند نمی‌توانند با آن کنار بیایند .
marxism
Marxism is an economic and social system based upon the political and economic theories of Karl Marx and Friedrich Engels. While it would take veritably volumes to explain the full implications and ramifications of the Marxist social and economic ideology, Marxism is summed up in the Encarta Reference Library as “a theory in which class struggle is a central element in the analysis of social change in Western societies.” Marxism is the antithesis of capitalism which is defined by Encarta as “an economic system based on the private ownership of the means of production and distribution of goods, characterized by a free competitive market and motivation by profit.” Marxism is the system of socialism of which the dominant feature is public ownership of the means of production, distribution, and exchange.
مارکسیسم یک نظام اقتصادی و اجتماعی مبتنی بر نظریه‌های سیاسی و اقتصادی کارل مارکس و فردریش انگلس است . مارکسیسم به عنوان " یک نظام اقتصادی مبتنی بر مالکیت خصوصی ابزار تولید و توزیع کالا ، که توسط Encarta به عنوان " یک نظام اقتصادی براساس مالکیت خصوصی ابزار تولید و عرضه کالا توصیف می‌شود " یک عنصر مرکزی در تجزیه و تحلیل تغییرات اجتماعی در جوامع غربی است . مارکسیسم ، نظام سوسیالیسم است که در آن ویژگی غالب مالکیت عمومی ابزارهای تولید ، توزیع و مبادله است .
Under capitalism, the proletariat, the working class or “the people,” own only their capacity to work; they have the ability only to sell their own labor. According to Marx a class is defined by the relations of its members to the means of production. He proclaimed that history is the chronology of class struggles, wars, and uprisings. Under capitalism, Marx continues, the workers, in order to support their families are paid a bare minimum wage or salary. The worker is alienated because he has no control over the labor or product which he produces. The capitalists sell the products produced by the workers at a proportional value as related to the labor involved. Surplus value is the difference between what the worker is paid and the price for which the product is sold.
در نظام سرمایه داری، پرولتاریا، طبقه کارگر و یا "مردم" تنها توانایی خود را برای کار دارند؛ آنها توانایی فروش کار خود را دارند. طبق نظر مارکس، یک طبقه توسط روابط اعضای آن به وسیله تولید تعریف می شود. او اعلام کرد که تاریخ شمارۀ مبارزات طبقاتی، جنگ ها و قیام ها است. در سرمایه داری، مارکس همچنان ادامه می دهد، کارگران برای حمایت از خانواده هایشان حداقل حقوق و دستمزد را پرداخت می کنند. کارگر بیگانه است زیرا او کنترل کار یا محصولی که او تولید می کند ندارد. سرمایه داران محصولات تولید شده توسط کارگران را با ارزش متناسب با کار مربوطه به فروش می رسانند. مقدار اضافی تفاوت بین آنچه که کارگر پرداخت می کند و قیمت آن محصول را فروخته است.
An increasing immiseration of the proletariat occurs as the result of economic recessions; these recessions result because the working class is unable to buy the full product of their labors and the ruling capitalists do not consume all of the surplus value. A proletariat or socialist revolution must occur, according to Marx, where the state (the means by which the ruling class forcibly maintains rule over the other classes) is a dictatorship of the proletariat. Communism evolves from socialism out of this progression: the socialist slogan is “From each according to his ability, to each according to his work.” The communist slogan varies thusly: “From each according to his ability, to each according to his needs.”
رکود فزاینده پرولتاریا در نتیجه رکود اقتصادی رخ می‌دهد ؛ این رکود اقتصادی ناشی از آن است که طبقه کارگر قادر به خرید محصول کامل کار خود نیست و سرمایه داران حاکم همه ارزش مازاد را مصرف نمی‌کنند . طبق گفته مارکس ، انقلاب سوسیالیستی یا انقلابی باید رخ دهد ، که در آن دولت ( یعنی جایی که طبقه حاکمه به زور حکومت را بر طبقات دیگر حفظ می‌کند ) دیکتاتوری پرولتاریا است . کمونیسم از سوسیالیسم به خارج از این پیشرفت تکامل می‌یابد : شعار سوسیالیستی " از هر یک با توجه به توانایی او ، برای هر یک با توجه به توانایی او ، با توجه به توانایی او ، برای هر یک با توجه به نیازهای او متفاوت است ."
What were the Marxist views of religion? Because the worker under the capitalist regimes was miserable and alienated, religious beliefs were sustained. Religion, according to Marx was the response to the pain of being alive, the response to earthly suffering. In Towards a Critique of Hegel’s Philosophy of Right (1844), Marx wrote, “Religion is the sigh of the oppressed creature, the feeling of a heartless world, and the soul of soulless circumstances.” Marx indicated in this writing that the working class, the proletariat was a true revolutionary class, universal in character and acquainted with universal suffering. This provided the need for religion.
دیدگاه مارکسیستی درباره مذهب چیست ؟ از آنجا که کارگران زیر رژیم‌های سرمایه‌داری بی‌نوا و بیگانه بودند ، اعتقادات مذهبی پایدار بودند . طبق گفته مارکس ، دین پاسخ به درد زنده بودن ، پاسخ به درد و رنج دنیوی بود . مارکس نوشته بود : " در اواخر نقد فلسفه هگل ( ۱۸۴۴ ) ، " دین آه نفس موجود ستمدیده ، احساس یک دنیای عاری از احساس ، و روح شرایط بیروح است " ، در این نامه نشان داد که طبقه کارگر ، طبقه انقلابی واقعی ، جهانی در شخصیت و آشنا با رنج جهانی است . این امر نیاز به مذهب را فراهم می‌کرد .
